021. Life is brutal..

"We śnie szedłem brzegiem morza z Panem oglądając na ekranie nieba całą przeszłość mego życia. Po każdym z minionych dni zostawały na piasku dwa ślady mój i Pana.
Czasem jednak widziałem tylko jeden ślad odciśnięty w najcięższych dniach mego życia. I rzekłem:
“Panie postanowiłem iść zawsze z Tobą przyrzekłeś być zawsze ze mną; czemu zatem zostawiłeś mnie samego wtedy, gdy mi było tak ciężko?” Pan odrzekł: “Wiesz synu,że Cię kocham i nigdy Cię nie opuściłem. W te dni, gdy widziałeś jeden tylko ślad ja niosłem Cię na rękach”. <333

SIEMA LUDZIE.
Taką historię opowiedziała mi moja babka od WDŻ kiedy po raz kolejny widziała łzy na moich policzkach i cierpienie w oczach. Utkwiło mi w pamięci, więc chciałam się podzielić :)
Tak kontrolnie jeszcze powiem, że w moim drugim świecie wszystko w porządku xD w każdym razie w tamtym świecie ŻYJE. Bo w tym nie do końca..
Wczoraj złamałam obietnice, którą złożyłam 9.04.2012 o 0:46 Dustanowi. Że nie będę się cięła. Nie wytrzymałam.
Każdy mówi 'nie tnij się!', ale nikt nie potrafi się postawić w mojej sytuacji. Nikt nie wie co tak naprawdę czuje w środku.. Nikt nie wie, że robię to po to, żeby czuć ból inny od psychicznego..żeby go zagłuszyć, bo jest tak silny, że już nie wytrzymuje. Rozwala mnie od środka. Nikt też nie zna jego źródła. Łatwo powiedzieć, że mam czegoś nie robić nie wiedząc nic.
To nie tak miało wyglądać.. Życie miało być piękne..a może to ze mną jest coś nie tak ?

Przepraszam tych, których powinnam. przepraszam za to, że czasem jestem nie do zniesienia. przepraszam za niewypowiedziane myśli. przepraszam, że czasem zamykam się w sobie. przepraszam, że mówię 'odejdź' choć tak naprawdę myślę 'zostań' . przepraszam za wszystkie wyrządzone krzywdy. przepraszam, ża każde bolesne słowo. przepraszam, że czasem nie potrafię spojrzeć Ci w oczy. przepraszam za to, że nie umiem, nie chcę, nie potrafię i nie zamierzam się zmienić. przepraszam za to, że tak się przywiązałam i że zaufałam. przepraszam za życie...