073. Twoje ramiona to już nie moje schronienie.

Siemanson !
Jak leci ? Niech zgadnę, masz tyle nauki, że aż nie chce ci się uczyć i z nudów czytasz to co jest tu napisane ? Tak, ludzie są przewidywalni.
U mnie to co zwykle, nic nowego. No może z małym wyjątkiem. Już po malowaniu i jest dość ciekawie. Pomijając fakt, że narazie w pokoju mam tylko łóżko.. oj tam. Malowanie "tego czegoś" na ścianie zajmie mi kilka tygodni, więc przy dobrych wiatrach wstawie fote za miesiąc.
Od małego obserwuje ludzi. Nie wiem po co. Ale teraz świetnie znam język ciała. Wiem kiedy ktoś się denerwuje, kiedy udaje, że jest smutny, a kiedy naprawdę jest smutny. Kiedy udaje, że się cieszy, a kiedy naprawdę się cieszy. Przez wiadomości nie zawsze da się to wyczuć. Kłamstwa też wyczuwam z daleka. Bądźmy szczerzy - jak zadaje jakieś pytanie *zwłaszcza chłopakowi* to tylko dlatego, że chce sprawdzić czy powie prawdę. W 99% znam już odpowiedź na to pytanie. TERAZ POZDRAWIAM WSZYSTKICH FACETÓW, KTÓRYM KIEDYKOLWIEK ZADAŁAM JAKIEŚ PYTANIE. Nie ma za co.
Ludzie są różni i mają różne ruchy. Ale w niektórych rzeczach są podobni. For egzampl, część mojej klasy kiedy zostaje wywołana do tablicy na matematyce jedną ręką pisze, a tą drugą naciąga mocno podkoszulek w dół *odruch nerwowy, pierwsza myśl 'niech to się już skończy' * . Idąc dalej; obgryzanie paznokci, pocieranie rąk, drapanie się, mruganie dwa razy zamiast raz, etc. Wszystko ma swoje konkretne znaczenie.
Każdy człowiek też chodzi inaczej. Każdego można poznać poprostu po sposobie chodzenia. Każdy też inaczej oddycha i każdemu serce bije w innym tempie, ale takie rzeczy raczej ciężko sprawdzić normalnemu człowiekowi..
To jest dobre. Nie muszę z nikim rozmawiać, żeby wiedzieć o czym myśli i co czuje. Taka swego rodzaju magia. Magia poznania drugiego człowieka. <3